Düzenli, sessiz, sakin bir çocukken evin duvarlarına şiir yazan bir yetişkine dönüştüm.

Türk kahvesini, bisikleti, denizi, çocuk kitaplarını, özgün ve özgür kalemlerden çıkmış romanları/ şiirleri/ öyküleri, futbolu ve Türkçe’yi doğru kullananları ayrı severim.

(Bu tanıtım yetmedi, profesyonellikten bahset diyorsanız,onu da buradan okuyabilirsiniz.)

Yetiş İK Blogu , İnsan kaynaklarına ve iş hayatına dair söylenecek sözlerimin olmasından kaynaklanan bir sonuç . Sustuklarımız içimizde büyümesin, fikirler uçuşsun, bu ülkede yayın özgürlüğü hep olsun temennisiyle, Şubat 2014’ten bu yana bildiklerimi, öğrendiklerimi, gördüklerimi, fikirlerimi yazıyorum.

Yetiş İK;

• Şirketlerde anca afetler olunca “-Yetiş İnsan Kaynakları ! ” deyip yaralarını sarmamızı bekleyen düşünce sistemine karşıdır.
• İnsan Kaynaklarına gönül vermiş, bu alanda çalışan profesyonellerin kendilerini sürekli “yetiş”tirmelerini savunur.
• Fikirlerini özgürce söyleyen, sürekli değişimi ve gelişimi savunan, üretken, paylaşımcı  insanları sever.
• İnsan kaynaklarının, her zaman, toplumsal gerçekleri/olayları, siyaseti ve ekonomiyi takip etmesi gerektiğini savunur.
• Hoşgörülü, mütevazı , yenilikçi, mutlu insanları sever, onlardan örülü bir dünyayı hayal eder.
• Eleştiriye ve özeleştiriye açıktır.
• Nazım Hikmet’in, Dört Güvercin adlı şiirinden şu dizeyi çok sever :                          “İnsanların kanatları yok,  İnsanların kanatları yüreklerinde.”

Sevgilerimle,

Ayşe KİRMAN